Mijn naam is Bram Janssen en ik werk als visueel journalist voor The Associated Press. Ik richt mij op fotografie, video en alle vormen van beeldende storytelling. Of het nu gaat om online verhalen, animatieprojecten waarbij ik conceptueel betrokken ben, korte documentaires of foto-essays, mijn doel is altijd om een verhaal zo concreet en krachtig mogelijk over te brengen. In essentie ben ik zowel fotograaf als videojournalist.
Verhalen die raken
Voor elk project staat het verhaal centraal. Neem bijvoorbeeld Yukov: een martial arts-leraar die door de oorlog in Oekraïne is getransformeerd tot ‘body collector’. Hij gaat op de frontlinie op zoek naar de lichamen van gedode militairen en verzamelt aanwijzingen over hun identiteit, zodat families op een respectvolle wijze afscheid kunnen nemen. Daarnaast maakte ik samen met een collega een reportage over het opgroeien op de Westelijke Jordaanoever, waar jongeren vaak geconfronteerd worden met geweld en gedwongen keuzes.
De uitdagingen van werken dichtbij de frontlinie
Werken nabij de frontlinie brengt grote risico’s met zich mee. In Oekraïne is er een duidelijk onderscheid: de frontlinie, waar moderne wapens een zekere afstand creëren, en de battlezone, waar direct contact met de vijand extreem gevaarlijk is. Dit vergt moed en scherpzinnigheid.
De weg naar de fotografie
Ik ben opgeleid als journalist aan de School voor Journalistiek in Utrecht. Ik wist al snel dat mijn hart lag bij de beeldende vorm. De combinatie van woorden en beelden maakt mij tot een betere visueel journalist. Dit vak is voor mij niet alleen een beroep, maar een levensstijl. Het vraagt volledige toewijding om in nieuws- en documentairefotografie uit te blinken.
Omgaan met emotie en ethische dilemma’s
De camera stelt mij in staat betrokken te zijn, terwijl ik toch een zekere afstand behoud. Door het vastleggen van het leed geef ik verhalen een plek, zodat de wereld ernaar kan kijken en meeleven. Deze balans is cruciaal voor mijn mentale gezondheid. Inmiddels merk ik, zeker sinds ik vader ben geworden van twee kinderen, dat de emotionele impact soms zwaarder weegt en invloed heeft op de onderwerpen die ik kies.
Ethisch gezien hanteer ik als journalist strikte regels. Mijn ervaring leert me via subtiele signalen – zoals oogcontact en lichaamstaal – wanneer mijn aanwezigheid gepast is.