De laatste jaren zijn miljoenen migranten door Zuid-Afrika’s poreuze grenzen het land binnen gekomen, zonder enige vorm van documentatie. Ze leven een leven in de anonimiteit. And als ze sterven, blijven ze ongeïdentificeerd: zeker 4.311 in the Gauteng provincie tussen 2014 en 2017, blijkt uit onderzoek van The Associated Press (AP). De cijfers uit Zuid-Afrika vormde een onderdeel van een grootschalig onderzoek het persbureau waaruit blijkt dat meer dan 60.000 migranten vermist zijn tussen 2014 en 2017.

Ongeveer 3.000 lichamen worden jaarlijks naar het drukste mortuarium van het land gebracht, gelegen in de beruchte en gevaarlijke wijk Hillbrow in Johannesburg downtown waar veel illegale migranten wonen. Tien procent daarvan wordt nooit geclaimd en blijft ongeïdentificeerd. .

In het mortuarium worden vingerafdrukken en dna materiaal afgenomen. In Zuid-Afrika worden vingerafdrukken van Zuid-Afrikanen en legale migranten in een database bewaard. Als ze na pathologisch onderzoek in geen enkele database worden herkend, wordt ervan uitgegaan dat het illegale migranten betreft.

Sinds Francis Nkomo 10 jaar geleden verdween, wacht zijn oudere zus Banele op een teken van leven. “Ik mis hem”, zegt ze als ze zijn foto vasthoudt, het enige dat ze nog heeft van haar broer.

Francis, een Zimbabwaanse migrant die in Johannesburg woonde, was 29 toen hij verdween en is een van de duizenden migranten die zijn verdwenen in Zuid-Afrika.

“Als iemand me kan vertellen dat hij is overleden, dan kan ik het afsluiten en vrede hebben”, zegt Banele. Als hij is overleden, is de kans groot dat Francis ligt begraven in een van de vele ‘pauper graven.’

Wanneer de pathologen hun research in het mortuarium hebben afgerond worden de lijken nog maximaal drie maanden bewaard in de koelcellen van het mortuarium. Daarna worden ze naar hun laatste rustplaats gebracht, het Olifantsvlei kerkhof net buiten Johannesburg.

Daar worden de anonieme lichamen met 5 tegelijk in zogenoemde ‘pauper graven’ begraven.

De Zimbabwaanse migrant Kholakele woont met haar man Arnold en hun vijf kinderen in a verlaten gebouw in downtown Johannesburg. Drie jaar geleden kwam ze met haar gezin illegaal Zuid-Afrika binnen om werk te vinden. Ze kent de verhalen over de anonieme doden.

Bang dat een van hen als anoniem lichaam eindigt in de straten van Johannesburg, waar criminaliteitscijfers

verkeersongevallen hoog zijn, laat ze hun kinderen nauwelijks uit het oog. “Als een van hen langer dan 10 minuten weg is, bellen we ze”, zegt Kholakele.