Voor The New Yorker maakte ik een portret van Astrid Holleeder. Astrid Holleeder is ondergedoken vanwege angst voor haar broer Willem Holleeder, sinds ze tegen hem is gaan getuigen in het proces tegen hem. Astrid sprak speciaal met een journalist van The New Yorker over haar leven en haar broer. Voor het portret moest Astrid onherkenbaar blijven, want er waren sinds haar kindertijd geen portretten van haar bekend. Die anonimiteit is in tegenspraak met een regulier portret, dat juist herkenbaarheid voorstaat. Ik heb ervoor gekozen te focussen op haar oog en dat in een spotlight te zetten en om de contour van haar gezicht te tonen om het persoonlijke te benadrukken, maar de rest in het donker te laten, zodat het een intrigerend spel wordt van verhullen en onthullen. Ik kreeg zelf een gevoel van een film noir en heb er ook voor gekozen om de vorm van de lichtbundel organisch te houden alsof het licht ergens op een donkere avond doorheen schijnt.